Fa­scial Di­stor­tion Mo­del (FDM®)

Z me­dycz­ne­go punk­tu wi­dze­nia Fa­scial Di­stor­tion Mo­del (FDM), przy­czy­ną fi­zycz­nych do­le­gli­wo­ści i ogra­ni­czeń funk­cjo­no­wa­nia or­ga­ni­zmu jest jed­na lub wię­cej z sze­ściu moż­li­wych ty­pów dys­tor­sji po­wię­zio­wych.

Pra­wi­dło­wo prze­pro­wa­dzo­ne le­cze­nie dys­tor­sji po­win­no skut­ko­wać efek­tyw­nym znie­sie­niem do­le­gli­wo­ści bó­lo­wych oraz ogra­ni­cze­nia ru­cho­mo­ści .

Dia­gno­sty­ka FDM opie­ra się na trzech fi­la­rach i pro­wa­dzi do efek­tyw­nej dia­gno­zy FDM. Fe­no­me­nem me­to­dy jest in­ter­pre­ta­cja mi­mi­ki i ge­sty­ku­la­cji pa­cjen­ta, któ­re two­rzą pod­sta­wę dia­gno­stycz­ną oraz da­ją do­kład­ne wska­zów­ki co do de­for­ma­cji po­szcze­gól­nych po­wię­zi. Ob­szer­ny wy­wiad i ba­da­nie uzu­peł­nia­ją dia­gno­zę FDM.

FDM mo­że być za­sto­so­wa­ne w róż­nych dzie­dzi­nach me­dy­cy­ny. Me­to­da ta roz­sze­rza moż­li­wo­ści dia­gno­stycz­ne le­ka­rza lub te­ra­peu­ty i umoż­li­wia efek­tyw­ną te­ra­pię pa­cjen­ta z roz­ma­ity­mi dia­gno­za­mi me­dycz­ny­mi.

Ak­tu­al­nie FDM jest sku­tecz­nie sto­so­wa­ne przy ura­zach na­rzą­du ru­chu i do te­ra­pii bó­lu.

Sto­so­wa­nie FDM w me­dy­cy­nie

FDM to neu­tral­ne po­dej­ście. Po­przez ana­li­zę za­gad­nień me­dycz­nych z punk­tu wi­dze­nia me­to­dy FDM, le­karz lub te­ra­peu­ta jest w sta­nie wy­brać opty­mal­ną te­ra­pię.

Ce­lem każ­dej in­ter­wen­cji we­dług FDM jest ana­to­micz­na ko­rek­cja po­wię­zi. Je­że­li dys­tor­sja po­wię­zi zo­sta­je sko­ry­go­wa­na, moż­na li­czyć na na­tych­mia­sto­wą po­pra­wę wy­trzy­ma­ło­ści, ru­cho­mo­ści i/lub na re­duk­cje bó­lu. Z re­gu­ły le­cze­nie tr­wa krót­ko, za­tem czas re­kon­wa­le­scen­cji za­pew­nia szyb­ki po­wrót do po­przed­niej ak­tyw­no­ści fi­zycz­nej.

Ste­phen Ty­pal­dos D.O. uży­wał spe­cy­ficz­nych ru­chów i tech­nik ma­ni­pu­la­cyj­nych do te­ra­pii FDM. Są one zna­ne pod po­ję­ciem Me­to­da Ty­pal­do­sa i zo­sta­ją na­ucza­ne w kur­sach FDM we­dług wy­tycz­nych wy­kształ­ce­nia Eu­ro­pe­an Fa­scial Di­stor­tion Mo­del As­so­cia­tion (EFDMA).

Me­to­da Ty­pal­do­sa znaj­du­je za­sto­so­wa­nie przy:

  • Ostrych bó­lach spo­wo­do­wa­nych przez skrę­ce­nia i zwich­nię­cia sta­wów
  • ura­zach spor­to­wych np. na­cią­gnię­ciach wię­za­deł, stłu­cze­niach, na­de­rwa­niach włók­na mię­śnio­we­go, etc
  • Bó­lach ple­ców, krzy­ża, ra­mion i kar­ku…
  • Ogra­ni­cze­niach ru­cho­mo­ści
  • Obja­wach ta­kich jak odrę­twie­nie lub mro­wie­nie oraz sła­bo­ść/o­sła­bie­nie lub nie­sta­bil­ność
  • Pew­nych ob­ja­wach, któ­re za­zwy­czaj są przy­dzie­la­ne scho­rze­niom in­ter­ni­stycz­nym

Ste­phen Ty­pal­dos D.O. uro­dził się w 1957 ro­ku w Sta­nach Zjed­no­czo­nych. Po ukoń­cze­niu stu­diów z ty­tu­łem Doc­tor of Oste­opa­thic Me­di­ci­ne pra­co­wał ja­ko le­karz i le­karz me­dy­cy­ny ra­tun­ko­wej w szpi­ta­lu oraz we wła­snym ga­bi­ne­cie le­kar­skim.

Pod­sta­wo­we wy­kształ­ce­nie FDM w trzech mo­du­łach jest wy­łącz­nie pro­wa­dzo­ne przez spraw­dzo­nych i wy­kwa­li­fi­ko­wa­nych in­struk­to­rów FDM, któ­rzy zo­sta­li wy­kształ­ce­ni we­dług wy­tycz­nych pro­gra­mu EFDMA.

Pro­gram EFDMA jest zbu­do­wa­ny na mo­du­łach i tym umoż­li­wia uczest­ni­kom mak­sy­mal­ne uroz­ma­ice­nie i ofe­ru­je sze­ro­ko ob­ję­te wy­kształ­ce­nie.